Dynowscy

syn Baltazara i Jozefy Konstancji Prawdzicowny Zaleskiej ur. 17 lutego 1817R., Z LINII LEMIESZCZAŃSKIEJ. Był dużo starszy od żony. Mia brata Michaa i Kazimierza. Zmarł 27 czerwca 1890r., pochowany jest na cmentarzu Rakowickim. Tak pisał o tym syn Konstanty w Pamiętniku. Arch. Tadeusz Epsztein. „... Znalazłszy się w wagonie, opanował mnie straszny smutek; czułem jakiś prześladujący mnie niesmak oraz jakąś bezdenną niewytłumaczoną próżnię. Myśli moje skupić nie mogłem, rozchodziły się one jak tłumy przed żałobnym orszakiem, byłem moralnie zmęczony i zniechęcony do wszystkiego. Chwilami patrząc w przestrzeń zapominałem zupełnie o nieszczęściu pod wrażeniem, którego jechałem, znowu, na przemian uczucie zgrozy, prawie bojaźni mnie opanowywało, czułem jak gdyby ból fizyczny; wreszcie, brutalna i okropna rzeczywistość rozjaśniała moje zbłąkane myśli i straszny, śrubujący, że tak powiem smutek, jak niepomierny ciężar przygniatał moją głowę. Dojechawszy do Krakowa, dowiedziałem się od panny Ksawery Chlebowskiej, przyjaciółki i krewnej mojej matki, że Ojciec nie żyje. W Dołędze zaś, ta straszna, ta okropna trumna, - a mateczka moja wyglądająca jak obraz boleści, połykająca łzy i starająca się memu nieszczęściu ulżyć, pomimo własnych cierpień, zmęczenia i bólu. Moja siostra z synkiem były na Podolu, robiąc najrozmaitsze wycieczki, okropna wieść, .więc o śmierci ojca rozminęła się z nią i nic o zgonie jego nie wiedziała. Katastrofy tej, nikt się też nie spodziewał, nikt nie przypuszczał; staruszek stosunkowo miał się dobrze, w dzień śmierci jak zwykle zjadł objad i do czarnej kawy nie wstając od stołu kazał podać sobie fajkę, którą palił na długim cybuchu. Matka wyszła czy wyjechała na spacer, a służba nie wołana do pokoju, w którym ojciec siedział nie wchodziła. Po godzinie Matka wraca i zastaje ojca wciąż siedzącego na miejscu na którym go zostawiła, zbliża się, patrzy, a tu fajka na ziemi, a biedny ojciec patrzy na Nią bez wyrazu, jak gdyby cały zesztywniały, lub skamieniały. Okazało się że był tknięty paraliżem. Wtedy to Matka posłała telegram wzywający mnie; nim zdążyłem przyjechać paraliż doszedł do serca i było po nim, po tym najlepszym, najzacniejszym, najszlachetniejszym człowieku. Ojciec mój, Oktawian Jan Udalryk Podhorski, urodzony 17go lutego 1817go roku, zasnął w Panu dnia 15/27 czerwca 1890 roku. Wieczny odpoczynek racz mu dać Panie.” Ciało przenieśliśmy do Krakowa, gdzie złożonem zostało na cmentarzu po lewej stronie od kaplicy, prawie naprzeciwko grobu ś.p. babki Skorupczyny - Podlewskiej. Nagrobek stanowi duży biały krzyż marmurowy na podstawie z czarnego marmuru, na której wyryto odpowiedni napis. W parafii Mikołajowieckiej w Bohusławskim kościele, została umieszczona pamiątkowa tablica i złożony fundusz na urządzenie przybocznej kaplicy.Rodzina pochodziła z kniaziów ruskich, którzy uciekli do Polski w XVI wieku. arch. J.Łazowski