Dynowscy

Władysław Skorupka Padlewski, herbu Ślepowron, pochodził z Padlewa na Podlasiu. Majątek ziemski Czerniawka, w powiecie berdyczowskim, na Ukrainie, liczył 3000 dziesięcin, posiadano 300 sztuk koni, sprzedawanych wojskom rządowym. W okresie powstania, stadnina służyła dla potrzeb powstania. Przez dom, przewijało się wielu emisariuszy. Idea powstania, powstawała przecież przez lata. Władysław Padlewski, był gorącym patriotą. Brał udział we wszystkich buntach, zmierzających do odrodzenia Polski. Dochodziła do tego również potrzeba odwetu z przyczyn osobistych. W 1839r., matka, podkomorzyna z domu Machnowicka - Zapolska, została zakatowana pejczami przez kozaków. Syn przywiązany do drzewa, musiał patrzeć na kaźń matki. Został na kilka miesięcy uwięziony. To okrutne przeżycie, zwiększyło we Władysławie, wrogość do Rosjan. Wiedział, jak wychować dzieci.

Ojciec Zygmunta, Władysław Ludwik Padlewski, pomimo że był przeciwnikiem wybuchu powstania, pożegnał się z rodziną. Jak pisze w pamiętniku jego wnuk Konstanty Podhorski, „ obok mnie stoi dziad, ogromny, dość otyły, z nachmurzonym czołem, patrzy na mnie i żegna znakiem krzyża świętego.” Władysław Padlewski, wierny przysiędze, poszedł do powstania. Święte szlacheckie prawo obowiązku walki za Ojczyznę. Powstanie na Ukrainie rozpoczęło się bardzo późno. 7 maja powstał w powiecie berdyczowskim, kilkusetosobowy oddział ochotników, pod dowództwem 80 letniego Platona Krzyżanowskiego, biorącego udział w Powstaniu Listopadowym 1831r. Przez kilka dni, oddział kluczył po lasach w obrębie kilku powiatów. 15 maja, we wsi Bułhaje, wywiązała się bitwa. Wtedy Władysław Padlewski, prowadzący swój 70 konny oddział, przejął dowództwo. Bitwa trwała kilka godzin i oddział poszedł w rozsypkę. Włóczący się za wojskami rosyjskimi chłopi, obdzierali z dobytku zabitych. Uzbrojeni w cepy i kosy, napadli na oddział Padlewskiego. Nadjeżdżający oddział rosyjski, zapobiegł kaźni z rąk tych, którym powstańcy mieli przynieść wolność. Chłopi słuchali cara i cerkwi prawosławnej. Wg. „Ojca i Syna” Wł Gunthnera – Londyn Władysław Padlewski, był więziony w twierdzy kijowskiej. 9 listopada został rozstrzelany razem z księdzem Tadeuszem Rakowskim i Urbańskim. W wigilię egzekucji, Córka Ludwika z maleńkim synem Konstantym, uzyskała widzenie z Ojcem. Władysław trzymał wnuka na kolanach, obcałowując go. Ludwika, leżąc na ziemi, całowała nogi ojca. W czasie śledztwa, ojciec dowiedział się o śmierci syna. Zemdloną wyniesiono z celi. „...ksiądz Olędzki, spowiednik więźniów, spędził ostatnią noc ze skazańcem. Wrażenia swe opowiedział Franciszkowi Rawicie – Gawrońskiemu. Znalazły się w notatkach; „Moje przygody 1863r.”. W Kijowie.” Wedle X, Padlewski cały czas był milczący. Cały dzień nic nie jadł. Był to piątek. Wieczorem zdjął ślubną obrączkę i wręczył ją mówiąc: „Proszę oddać żonie”. Gdy już szedł na śmierć, westchnął i rzekł: „Może Pan Bóg moją niewinną krew za ojczyznę przyjmie”... To były jego ostatnie słowa”. W dniu egzekucji, żona Władysława Padlewskiego, Judyta, z córkami, były pod kijowską twierdzą, żegnając skazańca. W tym samym czasie w polskim kościele, klęczała godzinami na posadce, najstarsza córka Ludwika z 4 letnim synem Konstantym, zapominając o jego istnieniu… książka wydana w Londynie „Ojciec i Syn”, W.Günther - arch. S.Mieszkowskiego KANADA Pamiętnik Podhorskiego. Należy zwrócić tu uwagę na rozbieżności w pamiętniku księcia Konstantego Podhorskiego a opisem przekazanym przez jego siostrzeńca Władysława Gunthnera. Oba wydarzenia miały odbyć się w tym samym czasie. Konstanty Podhorski, był małym dzieckiem w chwili tak okrutnej dla rodziny i po prostu tak zapamiętał wydarzenie.