Dynowscy

Zmarła w 1889r. W Pamiętniku księcia K.Podhorskiego, czytamy opis końca żywota Judyty Padewskiej ... gdybym nie odebrał nad wyraz bolesną wiadomość, że zacna i droga moja babka Judyta z Potockich Skorupczyna - Padlewska życie zakończyła w Dołędze u mojej siostry. Oczywiście natychmiast poleciałem do mojej stroskanej matki. Ciało nieboszczki przenieśliśmy do Krakowa, gdzie obok cmentarnej kaplicy na wieczny spoczynek złożonem zostało. Babka moja miała 73 lata jak żyć przestała; ogromnego wzrostu, przepięknej budowy, była to kobieta wielkiej energii i siły woli ale i najlepszego serca. Zawsze strojna i ogromnie dbająca o siebie, do końca życia chodziła w gorsecie, trzymając się prosto jak żołnierz; od 1863 roku do śmierci, tj. przez dwadzieścia dziewięć lat nie zrzucała żałoby, tak że inaczej jak w czarnej tukui babkę nie pamiętam. Była to typowa pani lat dawnych, tych czasów prawdziwej elegancyi w dobrym stylu, o charakterze spokojnym, trochę nawet zimnym na pozór, przytem grzeczności dla każdego, dzisiaj już nie istniejącej. Okryty żałobą spędziłem zimę przeważnie z rodzicami na wsi. .” Na krakowskim cmentarzu jest grób z napisem ;„JUDYTA PADLEWSKA, ŻONA WŁADYSŁAWA, MATKA ZYGMUNTA, ROZSTRZELANYCH W 1863R.” Jak pisał Jej prawnuk, Władysław Günther „W Zaduszki, grób płonął od świateł. Młodzież śpiewała przy nim pieśni, jak dla poległych w Styczniowym Powstaniu a moja babka, składała u jej stóp kwiaty. Była córką i siostrą rozstrzelanych. Dzieckiem odbywałem z nią, tę rodzinną pielgrzymkę.”