Dynowscy

Sieradzką linię Konopnickich kontynuował w XIX wieku najstarszy syn Ignacego i Telki z Potockich, Wawrzyniec Konopnicki.Urodził się on w 1803 roku w Krzewacie (parafia Kłodawa),lecz od dziecinnych lat mieszkał w Milejowie. Do szkół uczęszczał w Kaliszu.Odzidziczył po rodzicach dobra Bronów (według innej wersji dopiero on odkupił te dobra). W 1829 roku Wawrzyniec ożenił sie z Katarzyną Pągowską.Rodzina Pagowskich herbu Pobóg od średniowieca siedziała w ziemi sieradzkiej; wydała szereg wybitnych osobistości, głównie wojskowych. Rodzice Katarzyny, Kacper i Agnieszka Chrząszczewska, byli właścicielami dóbr nad Wartą, majątków Dobra i Piekary niedawno Bronowa i Milejowa. Zaraz po wybuchu powstania listopadowego w 1830 rpku Wawrzyniec wstąpił do wojska polskiego. służył w randze porucznika w I pułku ułanów mazowieckich. Brał udział w wielu bitwach, między innymi pod Białołęką w końcu stycznia 1831 roku oraz w słynnej bitwie pod Ostrołęką w dniu 26 maja 1831 roku. Następnie walczył w składzie korpusu Ramorina, przeszedł z tym korpusem 17 września 1831 roku do Galicji. Po kilku miesiącach pobytu w Galicji, Wawrzyniec zdecydował się wrócić do kraju, gdzie zostawił żonę z dwojgiem malutkich dzieci. 2 czerwca 1832 roku złożył w Kaliszu przysięgę na wierność Mikołajowi I jako królowi polskiemu, co było warunkiem uzyskania amnestii i uchylenia konfiskaty majątku. Gospodarował póżniej nadal na Bronowie. W 1836 roku podjął Wawrzyniec starania o uzyskanie paszportu zagranicznego, celem wyjazdu w sprawach rodzinnych (do Wielkiego Księstwa Poznańskiego). Zezwolenie na wyjazd za granicę dla uczestników "rewolucji" było zastrzeżone osobistej decyzji carskiego namiestnika królestwa Polskiego, ks.Paskiewicza. Teczka z dokumentami w tej sprawie zachowała się w całości. Są tam podania pisane ręką Wawrzyńca, urzędowe opinie władz, poufne opinie policji i donosy szpicli, na koniec spisane w języku francuskim resume i odręczna decyzja Paskiewicza zezwalająca na wydanie paszportu. Dzięki tym dokumentom dowiadujemy się wiele o Wawrzyńcu Konopnickim i jego życiu. Podkreślić trzeba jego pełne godności stanowisko. Stwierdzając swój udział w "rewolucji", ani słowem jej nie potępia i nie kaja się, a jedyny argument, jaki wysuwa na swoją korzyść to "spokojny charakter". Zapewnia też, że nie ma zamiaru prowadzić za granicą działalności politycznej. Zezwolenie na wydanie paszportu zostało wydane we wrześniu 1836 roku po ośmiomiesięcznym oczekiwaniu. Wkrótce Wawrzyniec wyruszył w drogę własnym ekwipażem. Towarzyszyły mu żona ciotka Magdalena (wdowa po Józefie Konopnickim), dwoje dzeci (Jarosław i Stanisława) oraz wożnica i służący.Udali się do miejscowości Myśliniew koło Ostrzeszowa,w celu załatwienia spraw rodzinnych i majątkowych. Przebywało tam wtedy młodsze przyrodnie rodzeństwo Wawrzyńca. Z oświadczenia Wawrzyńca wynika,że młodsze rodzeństwo było w tym czasie niepełnoletnie. Póżniej Wawrzyniec wyjeżdzał wielokrotnie w sprawach rodzinnych do Wielkiego Księstwa Poznańskiego. Od 1845 roku jeżdził też kilkakrotnie do Cesarstwa Rosyjskiego, dokąd również wymagane był paszporty zagraniczne.Jeżdził na daleki Wołyń, do Horbulowa, w związku postępowaniem spadkowym po dziadku Maksymilianie Potockim. Nie wiadomo jednak, jak ta sprawa się zakińczyła. W 1837 roku Wawrzyniec Konopnicki podjął starania o legitymowanie się jako szlachcic w Królestwie polskim, zgodnie z prawem 1836 roku. Został wylegitymowany w 1839 roku z herbem Jastrzębiec z przydomkiem "z Kroczowa".Był jedynym Konopnickim wylegitymowanym w Królestwie Polskim. W dobrach Bronów, w nocy z 12 na 13 stycznia 1848 roku zmarła w połogu żona Wawrzyńca Katarzyna z Pągowskich. Wawrzyniec Konopnicki gospodarował w Bronowie do 1862 roku.Po ślubie najstarszego syna wydzierżawił mu majątek i przekazał jego zarząd. Wkrótce wybuchło powstanie styczniowe i musiał znów zająć się prowodzeniem gospodarstwa, które dotkliwie ucierpiało na skutek działań wojennych, rekwizycji i kontrybucji nakładanych przez władze rosyjskie. Gorący patriota służył młodym radą i pomocą, a podobno nawet sam przez pewien czas brał udział w walkach z Moskalami.Żył jeszcze potem długo w Bronowie, a w 1872 roku zmuszony był sprzedać zrujnowany majątek jednemu z sąsiadów. Dalsze jego losy są nieznane, zapewne wkrótce póżniej zmarł.Zachowały się w posiadaniu potomków duże portrety Wawrzyńca i Katarzyny Konopnickich, malowane zapewne około roku 1850 . Wawrzyniec Konopnicki doczekał się licznego potomstwa.Miał sześciu synów i cztery córki. Jan Jarosław Konopnicki urodził się w Piekarskich Młynach (parafia Dobra) nad Wartą 8 lutego 1830 roku, a więc przed samym wybuchem powstania listopadowego. Chodził do szkół w Kaliszu, następnie pomagał ojcu w zarządzaniu rodzinnym majątkiem Bronów.Dnia 10 września 1862 roku ożenił się w Kaliszu z młodszą od siebie o 12 lat Marią Wasiłowską. Z pewnością nie przypuszczał, że poślubia najwybitniejszą wkrótce poetkę polską, która zaćmi swą sławą dotychczasową chwałę rodu Konopnickich, dodając zarazem temu nazwisku nowego i niezwykłego blasku. Liczne publikacje i książki opisują szczegółowo dzieło i życie wybitnej pisarki, ograniczę się więc tutaj do najważniejszych informacji. Maria Stanisława Wasiłowska urodziła się 23 września 1842 roku w Suwałkach, jako córka Józefa, obrońcy Prokuratorii Królestwa Polskiego w Suwałkack, a następnie w Kaliszu, oraz z Scholastyki z Turskich. Rodzina Wasiłowskich wywodziła się z drobnej szlachty mazowieckiej. Ojciec Marii legitymował się w Królestwie jako szlachcic z herbem Drzewicz, choć faktycznie Wasiłowscy byli przypuszczalnie herbu Korwin lub Slepowron. Matka Marii była córką Bartłomieja, patrona (adwokata) przy Trybunale Płockim, właściciela dóbr Siecień.Józef Wasiłowski był gorącym patriotą, za młodu zamieszanym w spiski rewolucyjne, a jego brat spędził jako zesłaniec 16 lat na Syberii Młodzi małżonkowie po ślubie zamieszkali w Bronowie, który ojciec przekazał Jarosławowi.Dobra liczyły wtedy 1217 morgów, w tym 896 morgów dobrych gruntów ornych, był to więc spory majątek. W cztery miesiące po ślubie wybuchło powstanie styczniowe 1863 roku.Zgodnie z tradycją rodzinną Jarosław i jego bracia stanęli do walki. Jarosław pełnił funkcję komisarza władz cywilnych powstania i był przejściowo aresztowany. Wobec dalszego śledztwa musiał wraz z Marią i urodzonym 1 czerwca 1863 synem Tadeuszem schronić się za granicą. Powrócili po ogłoszeniu amnestii. Brat Marii Konopnickiej Jan Wasiłowski - student politechniki w Liege - poległ w bitwie pod Krzywosądem na Kujawach w pierwszych tygodniach powstania. W sierpniu 1863 roku zginął w walce wujeczny brat Jarosława Konopnickiego, Artakserkses Pągowski, kolega Jana Wasiłowskiego ze szkoły w Kaliszu. Powstanie w znacznym stopniu wpłynęło na sytuację Konopnickich. Dobra Bronów uległy poważnej dewastacji, brak było środków na ich restytucję. Konopniccy mieli opinię szczerych demokratów, życzliwych dziedziców i hojnych sąsiadów. Druga Konopnica, utworzona koło Bronowa, powstała głównie z gruntów przekazanych aktami darowizny chłopom i długoletnim pracownikom Bronowa.Przez to kurczył się majątek. Rodzina była liczna. Trzeba było wyposażyć siostry Stanisławę i Amelię. Brat Eugeniusz zarządzał folwarkiem Zalesie, ale pozostali też chcieli się usamodzielnić. Jeśli dodać do tego wykupywanie synów chłopskich od wojska rosyjskiego i przyjęcie przez Jarosława opieki nad dziećmi pozbawionymi ojców poległych w powstaniu lub uwięzionych za udział w nim, przy jednoczesnym zaciąganiu długów na morderczych warunkach, to jasne, że sytuacja finansowa już w 1868 roku była fatalna. Trzeba było Bronów sprzedać w 1973 roku. Jarosław wziął w dzierżawę niewielki majątek Gusin, gdzie zamieszkał z żoną i dziećmi. Po kilku latach, Maria przeniosła się z dziećmi do Warszawy, a Jarosław pozostał w Gusinie. Małżeństwo ich formalnie istniało nadal, a w póżniejszych czasach często spotykali się przy rodzinnych okazjach. Jarosław Konopnicki gospodarował do roku 1887 roku w Gusinie, póżniej przez kilka lat w Górach i w Gorzuchowie. Następnie zamieszkał w Łowiczu. W 1902 roku był pociągany do odpowiedzialności za prowadzenie w mieszkaniu nielegalnej szkoły polskiej.Przniósł się potem do Ciechanowa, do syna Jana, gdzie zmarł w 1905 roku. Maria Konopnicka, żona Jarosława, uzyskała już w latach osiedemdziesiątych duży rozgłos jako poetka, pisarka , publicystka oraz działaczka społeczna walcząca o prawa kobiet i dzieci. Autorka "Roty", wielu zbiorów wierszy i poematów, noweli, szkiców literackich, przekładów z literatury włoskiej i francuskiej - przebywała przez wiele lat za granicą u syna Jana. Na jubileusz 25 lecia jej działalności otrzymała w darze od społeczeństwa Kongresówki i Galicji - posiadłość w Zarnowcu koło Krosna, gdzie osiadła w ostatnich latach życia. Zmarła we lwowie 8 pażdziernika 1910 roku. Obecnie w Zarnowcu istnieje muzem biograficzne jej imienia.Od czterdziestu lat działa Społeczno-Kulturalne Towarzystwo im.Marii Konopnickiej, a około trzysta szkól ma ją za swą patronkę. Jarosław i Maria mieli ośmioro dzieci. Tadeusz, urodzony 1 czerwca 1863 roku w Bronowie, był żonaty z Emilią Kłokocką zmarł 12 stycznia 1891 roku bezpotomnie. Synowie Władysław i Stefan zmarli w dziecięctwie. Zofia, urodzona 15 stycznia 1866 roku, studiowała w Cojjege de France w Paryżu.W 1890 roku wyszła za mąż za Bolesława Królikowskiego, który zmarł w 1902 roku. W 1904 roku wyszła powtórnie za mąż za Adama Stanisława Mickiewicza. W czasie okupacji hitlerowskiej oboje byli członkami ZWZ-AK. Adam Mickiewicz został aresztowany w 1942 roku i zesłany do Oświęcimia, gdzie zmarł po kilku miesiącach. Zofia po wojnie zamieszkała w Żarnowcu, w dworku Marii Konopnickiej, gdzie zmarła bezpotomnie 15 listopada 1956 roku. Stanisław, urodzony 14 stycznia 1867 roku, ukończył szkołę Wawelberga, pracował w domach handlowych w Warszawie i Moskwie. Zmarł bezpotomnie w 1929 roku. Helena, urodzona w 1870, była osobą cale życie ciężko chorą. Zmarła w 1905 roku. Laura, urodzona w 1872 roku, zamężna była za Stanisławem Pytlińskim, prawnikiem i literatem. Aktorka i reżyser teatralny.Debiutowała w teatrze miejskim we Lwowie pod pseudonimem Maria Zawiejska. Występowała w teatrach Warszawy, Krakowa, Lwowa i Łodzi.Zmarła w Żarnowcu w 1935 roku. Jan, urodzony 11 marca 1868 roku.Prowadził młyny w Nieborowie i Kapitule nad Bzurą. Był współwłaścicielem młyna w Arkadii pod Łowiczem. W 1893 roku wziął ślub z Jadwigą z Belina Brzozowskich, z którą miał czworo dzieci: Anne,Zofię,Janusza i Marię. W 1908 roku zmarła żona Jadwiga z Belina Brzozowskich.W 1906 roku Jan przeniósł się z Kapituły do Ciechanowa, a w 1909 nabył majątek Przedwojewo. W 1911 roku ożenił się z Jadwigą Rajkowską, córką znanego w Ciechanowskiem lekarza i społecznika, Franciszka Rajkowskiego.Mieli dwie córki Anielę i Krystynę. Jan Konopnicki gospodarował w Przedwojewie do 1922 roku.W 1920 roku majątek został zrujnowany w czasie działań wojennych. Po odbudowie sprzedał go i kupił majątek leśny Czernik koło Dobrego w powiecie Mińsk Mazowiecki. Zmarł w 1931 roku w Warszawie. Drugi z kolei syn Wawrzyńca, Eugeniusz Konopnicki urodził się około 1834 roku. W 1862 roku dzierżawił dobra Zalesie koło Bronowa. Był żonaty i miał przypuszczanie dwóch synów: Mieczysława i Eugeniusza. Trzeci syn Wawrzyńca, Leon Konopnicki. urodził się około 1836 roku. Zmarł w 1887 roku.Był żonaty z Antoniną Zaborską, miał córkę Marię Reginę i trzech synów, z których jeden zmarł w dzieciństwie.Najstarszy syn, Kazimierz Konopnicki, urodził się w 1878 roku w Stopnicy, zmarł w 1946 roku w Warszawie. Był kupcem i przemysłowcem, dorobił się znacznego majątku. Był żonaty trzykrotnie. Z pierwszą żoną, Wandą z Dobruckich miał córkę Zofię, z trzecią. Józefą z Wojciechowskich, córki Barbarę i Krystynę. Młodszy syn Leona, Gustaw Henryk Konopnicki ,urodzil się w 1882 roku w Piotrowicach (parafia Opole Lubelskie).Zmarl w 1942 roku w Kermine koło Taszkentu. Był geografem, nauczycielem i dyrektorem szkół średnich (m.in. w Suwałkach) ,postępowym działaczem społecznym.W 1939 roku wywieziony przez Rosjan na Syberię. Był żonaty z Marią Ciupka. Jego zyciorys znajduje sie w Polskim Słowniku Biograficznym.Miał dwie córki Ewę i Jolantę. oraz trzech synów: Krzysztofa, Gustawa i Witolda. Wszyscy trzej są żonaci i mają liczne potomstwo, kontynuujące tę gałąż rodu Konopnickich w Polsce, we Francji i Stanach Zjednoczonych. Maria Regina Konopnicka zamężna za Leonem Nowierskim miała dwóch synów, Tadeusza i Sławomira i dwie córko, Irenę i Zofię. Czwarty z rzędu syn Wawrzyńca, Honoriusz Konopnicki urodził się w 1845 roku. Honoriusz Konopnicki za udział w powstaniu styczniowym, został przez sąd wojemmy skazany na karę śmierci. Ze względu na młody wiek oraz usilne starania rodziny,został uwolniony. Był żonaty z Jarosławą Fałęcką. Miał córkę zamężną za Tadeuszem Kokelim i syna Józefa zmarłego młodo i bezpotomnie. Zmarl w 1918 roku Zelgoszczy, pochowany w Wieleninie. Piąty, najmłodszy syn Wawrzyńca, Kazimierz Konopnicki , urodzony w 1849 roku, był żonaty z Marią z hr.Tarłów.Miał synów Zygmunta i Bronisława oraz córki Stefanie, Lidię i Hannę. Starszy jego syn Zygmunt Konopnicki był żonaty z Zofią Konopnicką, córką swego stryjecznego brata Kazimierza.Ich jedyna córka zginęła w styczniu 1945 roku. Zygmunt ożenił się po raz drugi w Bytowie, miał troje dzieci. Młodszy syn Kazimierza , Bronisław Konopnicki miał córkę Barbarę. Kazimierz zmarł w Warszawie w 1918 roku. Z córek Wawrzyńca Konopnickiego najstarsza Stanisława urodziła się w 1831 roku, była zamężna za Leonardem Fałęckim. Mieli jednego syna i trzy córki. Amelia Helena była zamężna po raz pierwsy za Bolesławem Koryckim, po raz drugi za Sewerynem hr.Jaraczewskim. Ich prawnuk, Jędrzej Jaraczewski ożenił się w Wielkiej Brytanii z Jadwigą Piłsudzką, córka Marszałka Polski, Józefa Piłsudzkiego. Córka Florentyna Antonina, urodzona w 1833 roku oraz najmłodsza, Magdalena, urodzona w 1870 roku była niezamężna. Najmłodsza córka Wawrzyńca Konopnickiego była także niezamężna. źródło http://ewaciekawostki.blox.pl/html