Dynowscy

Córki Adama były bardzo przystojne ale niezbyt posażne jak na ówczesne czasy. Karnawał spędzały w Krakowie? jadąc za granicę. Mówiono, że ojciec ich był rozrzutny. Najpierw stracił majątek Wisznopol k/Berdyczowa, potem Machnówkę - majątek żony. Nie był dobrym gospodarzem - zajmował się jednie łowieniem ryb, polowaniem, jeździł na pstrągi do Anglii. Następnie mieszkał w Kijowie. Zajął się handlem win. Miał rozległe stosunki z dostawcami win z zagranicy. Zmarł w Kijowie 1915. Żona zmarła wcześniej w 1908r. Dwie starsze córki były zamężne, a dwie młodsze odziedziczywszy po matce jakiś kapitalik mieszkały u siostry Haliny Rogozińskiej - mąż Haliny był ich opiekunem prawnym. Siostra Antoniego Makowieckiego Janina Romanowska tak wspomina o rodzinie jego żony (był żonaty z Zofią z Potockich): Cała rodzina Zosi tak obsiadła biednego Tonia, który nota bene, był dyrektorem największej cukrowni w Polsce, Chełmży i dobrze mu się powodziło, a byli bezdzietni, że ciągle musiał im dawać pieniądze; pomagał w kształceniu synów sióstr. My nigdy nic od nich nie potrzebowaliśmy, ale też nie stać nas było na zagraniczne wojaże, tak jak ich ojciec, który z całym domem i służbą wyjeżdżał na całą zimę na Rivierę. Źródło - Saga

Był on zapalonym wędkarzem i pozostało po nim kilka bardzo dobrych tekstów w Okólniku Rybackim. Niestety mało wiem o jego życiu prywatnym, rodzinnym i ewentualnie funkcjach publicznych. Był Adam Potocki jednym z założycieli pierwszego w Polsce klubu wędkarstwa sportowego, był to twór o dość długiej nazwie "Towarzystwo Miłośników Sportu Wędkowego i racjonalnej gospodarki rybackiej na krajowych wodach górskich" powstały w 1904 r. Przez pewien czas był nawet prezesem tej organizacji. Towarzystwo dzierżawiło kilka rewirów rybackich na Rabie i na Dunajcu. Niestety, jako że członków miało niewielu, a koszty były spore- zarybienia narybkiem, utrzymywanie straży rewirowej - uczestnictwo w Towarzystwie nie należało do najtańszych. Przypuszczam, że Adam Potocki ponosił lwią część wydatków, stąd też mogły brać się jego kłopoty finansowe, o których wzmiankują inne osoby. Jednak w gronie wędkarzy był bardzo cenionym. Entuzjastycznie pisał o nim we wspomnieniach jego przyjaciel, prof, dr, Julian Nowak, wieloletni prezes Krajowego Towarzystwa Rybackiego w Krakowie, a także rektor UJ, radny krakowski i w końcu prezydent Polski w 1922 ( zaledwie pół roku ) Nowak nazywa Potockiego " ślicznym typem szlachcica polskiego". Wspomina, że był on człowiekiem wesołym i jednocześnie kulturalnym, ponoć uczył śpiewów patriotycznych chłopców, którzy nosili za nimi wędki i koszyki na ryby. W podobnym tonie wypowiada się o Adamie Potockim Jerzy Kukucz piszący na łamach Przeglądy Rybackiego 1929 wspomnienia o początkach wędkarstwa sportowego w Polsce. Sam Adam Potocki napisał kilka tekstów noszących wspólny tytuł " Łowienie muchą i obrotkiem". Teksty te zostały opublikowane w Okólniku Rybackim, organie prasowym Krajowego Towarzystwa Rybackiego w Krakowie w numerach : 83/1906 na str. 116-119, 87/1906 na str. 246-249, 93/1907 na str.115-119 oraz 98/1908 na str.58-59. Są to nowatorskie teksty wędkarskie, po raz pierwszy w w języku polskim opisane łowienie na muchę gatunków mniej typowych dla tej dyscypliny: kleni, jazi, wzdręg i płoci. Teksty te są dostępne w formie elektronicznej w Wielkopolskiej Bibliotece Cyfrowej. Z mojej strony tyle. Jeśli natrafiłby Pan na jaki ślad z życia Adama Potockiego z Kijowa ( tak go nazywali wędkarze ) będę wdzięczny za każda informację. Z wyrazami szacunku Piotr W,Lech

Halina Rogozińska urodziła się w Wisznopolu. Była najstarszą córką Adama Fox-Potockiego herbu Lubicz i Marii z Mazarakich herbu Newlin. Halina z Potockich Rogozińska była żoną Józefa Rogozińskiego Pozostałe córki Zofia (1884), Maria (1886) i Wanda (1888). Rodzina nie była bogata. Ojciec na nieudanych interesach stracił majątek Wisznopol pod Berdyczowem i Machnówkę - majątek żony. Po utracie majątku rodzina przeniosła się do Kijowa pod adres Muzykalny Zaułek nr 1. Potocki sprowadzał i handlował winem. Po ślubie z Józefem Rogozińskim Halina Potocka zamieszkała w Piotrówce. Zofia wyszła za Antoniego Makowieckiego, dyrektora cukrowni w Chełmży na ulicy Kolejowej 20. W 1908 r. siostry Haliny, Maria i Wanda, zamieszkały w Piotrówce. Józef Rogoziński był ich opiekunem prawnym. Makowieccy mieszkali w maj. Sokołówce niedaleko Piotrówki. Nie mieli dzieci. Mieli duży majątek i wspomagał rodzinę. Finansował wakacyjne wyjazdy na Riwierę Adama Potockiego. pomagał w edukacji dzieci sióstr żony i Konstantego Rogozińskiego - syna Haliny i Józefa. W 1931 Antoni Makowiecki Kupił majątek Szczodrowo ("Nowy Kurier" 253 z 1931 r.). D. Łubkowski i M. Seroczyński w swojej książce Chełmża. Był filantropem. Zmarł 23 lutego 1940 roku. Rogozińscy mieszkali w Piotrówce, częstymi gośćmi byli tam rodzice Haliny. Maria Potocka z d. Mazaraki matka Haliny mieszkała u córki w Piotrówce. Zmarłą na raka w Kijowie, gdzie przewieziono ją z Piotrówki na leczenie. Rogozińscy mieli dom w Zalesiu Dolnym. następnie przenieśli się do Wydmin, a potem do Giżycka. x W 1908 r. dwie młodsze siostry Haliny, Maria i Wanda, zamieszkały w Piotrówce na jakiś czas. Odziedziczyły po śmierci matki niewielki kapitalik, a Józef był ich opiekunem prawnym. Maria Potocka, Maria z Morgulców Krynicka-Świdzińska, Wanda z Potockich Kryńska. Zdjęcie ze zbiorów prywatnych rodziny Uznańskich i Czałbowskich Wanda Potocka bardzo często pomagała siostrze w opiece nad dziećmi, szczególnie nad Konstantym. Halina, informując teściową o nieporozumieniach między swoim mężem a Leonem Rogozińskim, wspomina, że Wanda woziła Kostusia do Konstantynówki. Około roku 1910 wyszła za mąż za starszego od siebie o 16 lat Grzegorza Kryńskiego herbu Przegonia. Mieli dwóch synów. Wanda Kryńska jest również matką chrzestną Wandy Rodowicz, córki twórcy tajnej radiostacji ZWZ-AK „Łódź Podwodna” Stanisława Rodowicza - artystki plastyka, projektującej witraże, ekslibrisy, mozaiki. Mąż Wandy, Grzegorz, zmarł w 1933 roku, zaś ona w 1971 r. Ich grób znajduje się na Powązkach. Grób Kryńskich na Powązkach. Fot. A Garbień Maria Potocka nigdy nie wyszła za mąż, a jednym z powodów mogło być to, że była niewidoma. Wzrok straciła na skutek przebytej w dzieciństwie szkarlatyny. Zmarła w Zalesiu Dolnym pod Warszawą w 1947 roku. Tam we własnej willi mieszkali przez jakiś czas Rogozińscy. Zapewne razem z siostrami mieszkała tam i Zofia Makowiecka, której mąż umiera w 1940 roku. Po sprzedaży majątku w Zalesiu Zofia Makowiecka i Halina Rogozińska (która straciła męża prawdopodobnie w 1944 roku) zamieszkały razem najpierw w Wydminach, potem w Giżycku, a córka Haliny – wnuczka Zofii Średniawskiej - Zofia z Rogozińskich Czałbowska opiekowała się kobietami na starość. Tam też zostały pochowane na cmentarzu komunalnym. Mogiła stała się również miejscem wiecznego spoczynku Zofii Czałbowskiej.

majątek Machnówka